Galdetuko balidate zein izan ziren nire hautuaren arrazoiak, beste era batera esanda, nora nindoan jesuita izan nahi nuenean, erantzungo nuke ia inoiz ez garela inora joaten haren bila, baizik eta ia beti zerbaiti ihes egiten diogula. Esadazue zein den nire hiriko jaietan zezenen aurretik korrika egiten duten ehunka pertsonen helburua. Emadazue arrazoi bat eskimalek bizitzeko. Ipar Poloa bezain leku ezatsegina. Orain, galdetzea besterik ez dago: nik, zeri ihes egiten nion? Ihes egiten nion lan tekniko bat egiteko eta espeziea ohiko moduan iraunarazteko aukera ematen zidan gizarte bati. Edo agian neure buruarengandik ihes egiten nuen, neure kaskarkeriatik. Askotan, proiektu eskuraezinak proposatzen ditugu, lor daitezkeen proiektuei ez ekiteko aitzakia bat izateko. Nire bizitzan zehar, sarritan galdetu didate, jakinmin justifikatuz, zein deabru ote zen fedea izatea. Eta logikaren zentzu nabarmenez adierazten zuten:— Ikasitako pertsona batek nola esan dezake benetan ikusten eta ulertzen ez dituen gauzetan sinesten duela? eta, gainera, bere meritua jartzen du ezin dituela ez ikusi ez ulertu?Alde batetik, gehiegi laguntzen zidaten ikasitzat eta ez idiotatzat joz. Bestetik, uste genuen, nik lehena, gizakiak burmuinarekin pentsatzen zuela. Akats nabarmena! Gizakiak, funtsean, bere organismoaren beste atal batzuk erabiltzen ditu argitzeko, hala nola sabela, sabelpea eta, barka iezadazu ausardia, bi horietatik urrun ez dagoen beste eskualderen bat.